"Balik Andrzejkowy"

Micro-Ice’s Diary:

Po arcydługiej przerwie w prowadzeniu pamiętnika powróciłem do tego bezsensownego, acz niezwykle przyjemnego zajęcia. Wprawdzie zdawanie Wam relacji z tak nudnego, szarego życia wydaje się niepotrzebne, niemniej niespodziewanie nadarzył się mi choć jeden temat, nadający się do retrospekcji. A jest to – dramatyczna pauza – niewielka impreza z okazji Andrzejek. Tak, my Snow Kidsi w zwyczaju nie marnujemy czasu na tego typu zabawy, jednak wizja wesołej dyskoteki (z jedzeniem) szybko przybrała postać nie cierpiącej zwłoki sprawy.  To może od początku:

Przygotowania były niezwykle czasochłonne i wycieńczające; Trzeba było zadzwonić po plebs (Akilliańczyków należących do niższej warstwy społecznej) i poprosić ich o dekorację sali (póki co zadanie nie wymagało podniesienia się z siedzenia). Niestety później byliśmy zobowiązani wręczyć ludziom gotówkę (musieliśmy – o zgrozo! – podnieść się z kanapy). Wkrótce i tak wstaliśmy z naszej kanapy (a Mark z kanapki złożonej z chleba, masła, szynki, pomidora i dwóch plastrów ogórka), aby zaznać szczęścia w sali. Rozmiary owego pomieszczenia nie były aż nazbyt zachwycające… Zapewne dlatego, że całą zabawę urządzaliśmy w pokoju Thrana i Ahito. Wystarczyło wywalić ich meble przez okno (z nadzieją, że spadną komuś na głowę) i wyburzyć parę ścian. Thran wtenczas został pochłonięty kreskówką „My Little Pony”, a Ahito bodajże spoczywał w tosterze, gdzie nie groziły mu chłodne warunki klimatyczne. Aarch i Artegor byli zaś w mieście na wykładach dla młodych małżeństw z dziećmi (tak, tak, Aarch wreszcie porodził, a drugą pociechę przyniósł im bocian).

Nie odbiegając od tematu, sala wyglądała nienagannie. Jedyną niezadowalającą kwestią były znikome ilości jedzenia, żeby nie powiedzieć wręcz „braki”. Całe szczęście każdy z nas był wyposażony w małe przekąski na czarną godzinę. – Ja ukrywałem automat z batonikami w kapturze, D’Jok tonę słojów z ogórkami konserwowymi w majtkach, Sinedd był w posiadaniu pola uprawnego kukurydzy i buraku pastewnego pod podkoszulkiem, a Mark zjadł nasiona drzewa cynamonowego, krzaczków truskawek, malin, jeżyn oraz pestki jabłuszek, śliweczek, cytrynek i pomarańczek. Wskutek w jego brzuchu powstał sad, a z tyłka wystawały mu gałęzie owocodajnych drzew. Imprezę więc można było jak najbardziej zacząć.

Haniack siedziała przed stolikiem z wróżbami, a co przykuło moją uwagę, u jej boku siedziało parę koleżanek z sadystycznymi uśmiechami na twarzy. Ilekroć D’Jok je spostrzegł, uciekł w pośpiechu, aby go nie zgwałciły (zważywszy na to, iż biedaczek miał właśnie dni płodne). Pierwsze po lewej od Haniack była jasną blondynką w przebraniu chłopaka (zapewne rodzaj jej płci był pod wielkim znakiem zapytania), ponadto na jej czarnej koszulce widniał napis: „Cześć, jestem Ala, zgadnij jak mam na imię”. Kolejna, o bardzo korpulentnych kształtach, również miała blond włosy, a na koszulce ogromne, trójwymiarowe ciastko. Bynajmniej była to legendarna Cadenza; Haniack opowiadała o niej jako o dziewoi, która przebiera się za ciastko, bo jej życiową ambicją jest zwiedzenie ludzkiego żołądka. Trzecia koleżanka – brązowowłosa Wika – właśnie wstała od stołu, by gonić tubylców, dzierżąc w ręku świecący miecz rodem z Gwiezdnych Wojen. Patrząc na przybyłe tu towarzystwo, poczułem się nieco jak w ośrodku dla chorych psychicznie (niegdyś koledzy podrzucili mnie tam przez sen. Ot tak, dla żartu).

Postanowiłem – zanim sprawy nabiorą niebezpiecznego obiegu – skorzystać z wróżb.

- Witaj, przybyszu! Interesują cię kobiety, mężczyźni czy osobniki płci nijakiej? – Zapytała Haniack, a przy wypowiadaniu ostatniej opcji wskazała głową na koleżankę.

- Przykro mi… Obejdzie się bez losowania Marka, zatem płeć nijaka nie wchodzi w rachubę. Poproszę mężczyzn. – Odparłem.

- Mądry wybór. – Oznajmiła Cadenza z diabolicznym uśmiechem. Podała mi do ręki łuk i strzałę. – Rzuć strzałą przez okno, ten szczęściarz, w którego tyłek trafisz strzałą, będzie twoim partnerem na przyszły rok! – Jakże kusząco to zabrzmiało… Wystrzeliłem strzałę, wyjrzałem przez okno, a tam stał oburzony Clamp. Całe szczęście miał słaby wzrok i słuch, więc jedynie podrapał się po pachach.

- Tym się nie da porządnie trafić! – Ofuknąłem dziewczyny. – Zobaczycie, lepiej trafię piłką. – Po tych słowach, kopnąłem piłką prosto w Clampa, który, nie zareagowawszy, podrapał się po jelitach (mądre). Później jeszcze rzucałem siekierą, ale też nie przyniosło to zadowalających rezultatów, gdyż Clamp podrapał się jedynie po dwunastnicy.

- To co? Może teraz wylosujesz jakąś dziewczynę? – Zapytała Haniack. Spostrzegłszy moje zażenowanie, dodała. – Nie martw się. Tym razem nie będzie cię to kosztować wysiłku. – I zaraz wyciągnęła ze skarpetki ogromne, papierowe serce. Z jednej strony widniały imiona niewiast, a z drugiej miałem celować igłą. Niestety nie udało mi się przebić tego papieru… Dlatego też sięgnąłem po gwóźdź. Potem próbowałem także młotem pneumatycznym, piłą mechaniczną, następnie próbowałem przebić kartkę za pomocą koparek, spychaczy, dźwigów i walców drogowych… Nic nie dało efektu. Zdesperowany usiadłem na powietrzu, przyglądając się zabawie. W pewnym czasie do stoiska z wróżbami przyszedł Rocket.

- Poproszę dziewczyny. – Zdecydował.

- Proszę bardzo. – Haniack wyciągnęła - zupełnie nienaruszone wbrew moim staraniom – serduszko. Rocket chwycił igiełkę i, ku mojemu zaskoczeniu, od razu je przebił.

- Zobaczmy kogo wylosowałeś… - Odrzekła pogrążona w zadumie Haniack. Odczytawszy imię z drugiej strony kartki, odparła: - Brawo! Wylosowałeś Alę! – Siedząca obok, Ala wybałuszyła oczy i otworzyła szeroko usta ze zdumienia. Przypominała co najmniej gibbona, bądź jakieś inne zwierzę naczelne.

- On ma włosy!!! – Powiedziała odkrywczo. – Długie włosy!!! – Dodała. – Włoooochaaaacz!!!!!!!!! – Wykrzyknęła, po czym zaczęła go gonić po całej sali. W nieoczekiwanym momencie spod parkietu wyskoczyła Babcia Stefcia i porwała Rocketa. Biedna Alicja była tak zawiedziona, że musiała się pociąć łyżką.

Wiem, mógłbym postarać się o nieco rozmaitszy reportaż, jednak muszę iść do sklepu zaiwanić proszek do pieczenia, gdyż jeszcze dziś zamierzam ugotować lody. Pozdrawiam! 

_____________________________________________________________________

Ja również pozdrawiam (:P) i dedykuję to badziewie Ali, Cadenzie, Wice, Kacperkowi, Laurce, Warchiemu, Tii404, mrocznemu kiwi oraz Neptunowi, co jest goły niczym Święty Turecki.

Przy czym polecam bloga (najnowszy rozdział jest zarąbisty!): http://ciasteczkowa-ja.blogspot.com/

Jeśli szanujecie mnie, to szanujcie mój ukochany zespół „Get Scared”, przy którego nucie tworzę. 

Oraz ogłaszam wszem i wobec, że Ania Łukaszewicz to samiec alfa, a szafka 87 jest nawiedzona. :P

Haniack :*